رمزارز هارا امروزه تقریبا معرف حضور همه میباشند. حتی شخصی نیست که حداقل یک بار نام «بیت‌کوین» یا را نشنیده باشد (حتی شده به‌صورت «بیت‌کویین»!). بعید نیست در آینده کلمه بیت‌کوین هم به چیزی شبیه «تاید» و «کلینکس» تبدیل شود و مترادف با مفهوم محصول اصلی، «رمزارز» شود. هنوز هم عده‌ی زیادی از مردم فکر می‌کنند که تنها یک رمزارز وجود دارد. در نوشتار حاضر اما می‌خواهیم برایتان درباره‌ی انواع رمزارزها سخن بگوییم تا این تصور رایج در ذهنتان تعدیل شود.
انواع رمزارز ها
به‌طور کلی، رمزارزها در سه دسته‌ی کلی قابل طبقه‌بندی هستند. اگرچه بیت‌کوین اولین بلاک‌چین بود، اما بلاک‌چین‌های دیگری هم به‌وجود آمدند که همه‌ی آنها را می‌توان تحت عنوان altcoin دسته‌بندی کرد. سومین نوع از انواع رمزارزها عبارت‌اند از token/dAppها. هر یک از این «دسته»ها شامل چندین رمزارز هستند که ممکن است نام بعضی‌هایشان را هم نشنیده باشید.
بیت‌کوین
ایده‌ی اولیه‌ی بیت‌کوین در سال ۲۰۰۸ شکل گرفت، اگرچه، هیچ‌کس نام واقعی خالق آن را نمی‌داند! با این حال، جنبشی که ساتوشی ناکاموتو (نام مستعار) آغاز کرد سرآغاز خلق پدیده‌ای شد به نام ارز دیجیتالی یا همان «رمزارز.» در ابتدا، بیت‌کوین فقط برای خرید و فروش در دارک‌وب استفاده می‌شد، اما از حدود سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴، رشد این رمزارز سرعت گرفت و تا سال ۲۰۱۷ به ارزی بسیار ارزشمند تبدیل شد، به‌طوری که، در دسامبر ۲۰۱۷ هر بیت‌کوین ۲۰ هزار دلار قیمت داشت!
رمزارزها و آلت کوین
گروه دوم از انواع رمزارزها آلت‌کوین نام دارد. تقریباً هر رمزارزی که بیت‌کوین نباشد یک آلت‌کوین است. امروز بیش از یک هزار آلت‌کوین داریم که از میان آنها می‌توان به Peercoin، Litecoin، Dogecoin، Auroracoin و Namecoin اشاره کرد. اکثر آلت‌کوین‌ها همان بیت‌کوین هستند با کمی تغییر و به همین دلیل هم «آلت‌کوین» نامیده می‌شوند که خلاصه‌ی عبارت Alternative to Bitcoin است. اما بعضی از آلت‌کوین‌ها هم تفاوت خیلی زیادی با بیت‌کوین دارند. برای مثال، Ethereum و NEO. در جایی که بیت‌کوین به‌عنوان یک ارز دیجیتال عمل می‌کند، Ethereum و NEO طراحی شده‌اند تا پلتفرم‌هایی عظیم برای ساختن اپلیکیشن‌ها روی بلاک‌چین باشند. بله، درست است، شما می‌توانید روی Ethereum و NEO اپلیکیشن خودتان را بسازید.
در واقع، Ethereum یک فناوری جدید را به جهان کریپتو معرفی کرده است که «قرارداد هوشمند» (a smart contract) نام دارد. در این فناوری، معاملات در پی رخ‌دادن رویدادهای مشخص یا محقق شدن بعضی شروط به‌طور خودکار انجام می‌شوند. این یعنی که دیگر به طرف ثالث نیازی نیست. در بیت‌کوین، شما طرف سوم را از یک «پرداخت مستقیم» حذف می‌کنید، اما در قرارداد هوشمند طرف سوم در هر معامله‌ای حذف می‌شود، مثل فروش خانه یا خرید و فروش سهام در بورس. خب، بعضی چیزها را نمی‌توان مستقیم وارد معامله کرد (مثل برق)، اما می‌توان توکنی ایجاد کرد که نماینده‌ی آن چیز باشد؛ آن توکن چیست؟ Ethereum، NEO و آلت‌کوین‌های مشابه آنها.
رمزارز و توکن‌ها
سومین دسته از انواع رمزارزها «توکن» نام دارد. نکته‌ی منحصر بفرد درباره‌ی توکن‌ها این است که بلاک‌چین مخصوص به خود را ندارند. از توکن‌ها در dAPPها (اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز) استفاده می‌شود. dAppها از قرارداد هوشمند استفاده می‌کنند و به همین دلیل به توکن‌ها نیاز دارند. توکن‌ها تقریباً کارکردی مثل دلار آمریکا دارند: اگرچه «ارزش» را نشان می‌دهند، خودشان ارزشی ندارند.
از آنجایی که dAPPها روی بلاک‌چین‌ها ساخته می‌شوند، معامله‌ی توکنی باید توسط نود‌هایی روی بلاک‌چین Ethereum یا NEO تأیید شود. این یعنی که برای انجام معامله روی dAPPها باید نوعی Ether یا NEO (یا هر آلت‌کوینی که dAPP روی آن ساخته شده) داشته باشید تا بتوانید با استفاده از توکن مبلغ معامله را بپردازید.